فاطمه طاهری؛ اسما جعفر دقیقی؛ حجت‌اله بداقی؛ امین ابراهیمی؛ زیبا قسیمی حق
چکیده
قابلیت ماندگاری چهار رقم گوجه فرنگی گیلاسی (Lycopersicon esculentum. Mill) و بیان ژن های بیوسنتز اتیلن (ACO1،ACS4 ،SAM1 و ACO4) با تیمارهای بسته بندی (فیلم LDPE) و بسته بندی همرا با تیمار MCP-1 ((5 میکرو لیتر در لیتر) به مدت 48 ساعت در دمای 20 درجه سانتی گراد) در دمای 20 درجه سانتی گراد به مدت 16 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج افت وزن و سفتی بافت میوه نشان دادند که بین ...
بیشتر
قابلیت ماندگاری چهار رقم گوجه فرنگی گیلاسی (Lycopersicon esculentum. Mill) و بیان ژن های بیوسنتز اتیلن (ACO1،ACS4 ،SAM1 و ACO4) با تیمارهای بسته بندی (فیلم LDPE) و بسته بندی همرا با تیمار MCP-1 ((5 میکرو لیتر در لیتر) به مدت 48 ساعت در دمای 20 درجه سانتی گراد) در دمای 20 درجه سانتی گراد به مدت 16 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج افت وزن و سفتی بافت میوه نشان دادند که بین بسته بندی و بسته بندی همراه با 1-MCP در چهار رقم گوجه فرنگی تفاوت قابل توجهی وجود نداشت، اما تغییرات مواد جامد محلول و pH در تیمار بسته بندی همراه با 1-MCP نسبت به سایر تیمارها کمتر بود. بر اساس نتایج فیزیکوشیمیایی درجه بندی ارقام گوجه فرنگی رقم یلوو پییر، اورنج سانتا، بلک بری و اورنج بری به ترتیب از ماندگار تا حساس انجام شد. بررسی الگوی بیان ژن‌های SAM1، ACO1،ACS4 و ACO5 در ارقام یلوو پییر و اورنج بری نشان داد که بیان این ژن‌ها در شاهد با اختلاف معنی دار بیشتر از تیمارهای بسته‌بندی و بسته‌بندی همراه با 1-MCP صورت گرفت. سطح بیان ژن ACO5 در هر دو رقم یکسان بود، اما سطح بیان ژن‌های ACO1 و ACS4 در رقم یلوو پییر بیشتر از اورنج بری بود. در مقابل، میزان بیان ژن SAM1 در رقم یلوو پییر کمتر از اورنج بری مشاهده شد. در مجموع، با وجود تفاوت ژنتیکی این ارقام، بسته بندی و تیمار بسته بندی همرا با 1-MCP منجر به کاهش فسادپذیری و بهبود کیفیت نگهداری میوه گوجه گیلاسی شد.
زهرا الهیان فیروز؛ مجید باصری‌صالحی؛ مسعود قانع
چکیده
هدف از این مطالعه ارزیابی بیان بعضی ژن‌های مشارکت‌کننده در بیماری‌زایی (luxS و ctxM) اشریشیاکلی در کشت هم‌زمان با پروبیوتیک‌های بومی می‌باشد. برای انجام این تحقیق باکتری اشریشیاکلی از 20 نمونه محصولات لبنی (شیر و پنیر) جدا گردید. سپس ویژگی پروبیوتیکی باسیلوس‌های جداشده از دستگاه گوارشی طیور با استفاده از قابلیت بقای آنها در pH اسیدی، ...
بیشتر
هدف از این مطالعه ارزیابی بیان بعضی ژن‌های مشارکت‌کننده در بیماری‌زایی (luxS و ctxM) اشریشیاکلی در کشت هم‌زمان با پروبیوتیک‌های بومی می‌باشد. برای انجام این تحقیق باکتری اشریشیاکلی از 20 نمونه محصولات لبنی (شیر و پنیر) جدا گردید. سپس ویژگی پروبیوتیکی باسیلوس‌های جداشده از دستگاه گوارشی طیور با استفاده از قابلیت بقای آنها در pH اسیدی، نمک‌های صفراوی، مایع معدۀ تحریک‌شده، تولید ترکیبات فعال‌زیستی و فعالیت پروتولیتیکی موردارزیابی قرار گرفت. جدایه‌هایی که خصوصیت‌های مطلوب پروبیوتیکی داشتند با استفاده از روش مولکولی توالی ژن 16SrDNA شناسایی شدند و میزان بیان ژن‌های luxS و ctxM در جدایه‌های اشریشیاکلی در کشت هم‌زمان با آنها با استفاده از روش ریل‌تایم پی‌سی‌آر ارزیابی گردید. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که از 16 سویۀ باکتری اشریشیاکلی، دو سویه حاوی هر دو ژن و از 12 سویۀ باسیلوس، یک سویه دارای ویژگی پروبیوتیکی بودند. نتایج شناسایی مولکولی جداسازی دو سویۀ اشریشیاکلی و یک سویۀ باسیلوس کواگولانس را تأیید نمود. ازطرف‌دیگر میزان بیان ژن‌های فوق در جدایه‌های اشریشیاکلی در کشت هم‌زمان با جدایۀ باسیلوس کواگولانس به‌صورت معنی‌داری (0/05>P-value) کاهش یافته است. بنابراین براساس یافته‌های این تحقیق نتیجه‌گیری می‌شود که استفاده از پروبیوتیک‌های بومی به‌عنوان مکمل غذایی قادر است بیماری‌های گوارشی ایجادشده توسط باکتری اشریشیاکلی را محدود نماید، اگرچه مطالعۀ بیشتری برای تأیید این یافته باید انجام شود.
