یونس زاهدی؛ محمد جواد وریدی؛ مهدی وریدی
چکیده
در این پژوهش تأثیر جنسیت، نوع عضله (دو سر ران (BF) و طویل سینهای (LT)) و زمان 14 روز بر الگوی پروتئولیز پروتئین‌های میوفیبریلی گوشت شتر با استفاده از SDS-PAGE بررسی شد. شدت پروتئولیز زنجیره سنگین میوزین (MHC) و اکتین خیلی جزئی و در جنس ماده MHC بیشتر از جنس نر تجزیه شد (0/05>P). پروتئولیز پروتئین C تحت تاثیر زمان، جنسیت و نوع عضله قرار گرفت (0/05>P). ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر جنسیت، نوع عضله (دو سر ران (BF) و طویل سینهای (LT)) و زمان 14 روز بر الگوی پروتئولیز پروتئین‌های میوفیبریلی گوشت شتر با استفاده از SDS-PAGE بررسی شد. شدت پروتئولیز زنجیره سنگین میوزین (MHC) و اکتین خیلی جزئی و در جنس ماده MHC بیشتر از جنس نر تجزیه شد (0/05>P). پروتئولیز پروتئین C تحت تاثیر زمان، جنسیت و نوع عضله قرار گرفت (0/05>P). α-اکتینین در هفته دوم پس از کشتار توسط کاتپسینها تخریب و شدت پروتئولیز در عضله LT کمتر از BF بود (0/05>P). قسمت عمده تخریب دسمین در هفته اول نگهداری انجام و در عضله LT بیشتر از عضله BF بود (0/05>P). تروپونین T تا روز پنجم نگهداری حدود 80% تجزیه شد و هر دو زمان و نوع عضله تاثیر معنیداری بر شدت پروتئولیز ایجاد نمود. باند 30 کیلودالتون 24 ساعت پس از کشتار پدیدار شده و شدت باند آن در مدت 14 روز نگهداری افزایش معنیداری داشت (0/05>P). نتایج نشان داد زمان مهمترین فاکتور تاثیرگذار بر تجزیه پروتئین‌های میوفیبریلی گوشت در مدت نگهداری بوده و بجز اکتین و میوزین پروتئولیز سایر پروتئینها تحت تاثیر زمان نگهداری قرار گرفت. نوع عضله نیز در تجزیه دسمین و پروتئین‌های تنظیم کننده (α-اکتینین و تروپونین T) نقش معنیداری ایفا نمود.
یونس زاهدی؛ محمد جواد وریدی؛ مهدی وریدی
چکیده
در این پژوهش ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و کیفی دو عضله طویل سینهای (LT) و دو سر ران (BF) شتر یک کوهانه ایرانی تعیین و با هم مقایسه گردید. میانگین pH عضله BF طی 14 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی‌گراد (6/03) بالاتر از عضله LT (5/96) بود (0/05>P). همچنین pH نهایی BF (5/74) بالاتر از LT (5/63) بود. روشنایی (L*) LT بیشتر از BF و مقدار قرمزی (*a) آن کمتر بود (0/05>P) و بین مقدار ...
بیشتر
در این پژوهش ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و کیفی دو عضله طویل سینهای (LT) و دو سر ران (BF) شتر یک کوهانه ایرانی تعیین و با هم مقایسه گردید. میانگین pH عضله BF طی 14 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی‌گراد (6/03) بالاتر از عضله LT (5/96) بود (0/05>P). همچنین pH نهایی BF (5/74) بالاتر از LT (5/63) بود. روشنایی (L*) LT بیشتر از BF و مقدار قرمزی (*a) آن کمتر بود (0/05>P) و بین مقدار زردی (b*) دو عضله اختلاف معنیداری وجود نداشت (0/05<P). با گذشت زمان تا روز 14 نگهداری، L* و b* در هر دو عضله افزایش و a* کاهش یافت (0/05>P). مقدار رطوبت خروجی و افت پخت در BF به طور معنیداری بیشتر از LT و افت خونابه در دو عضله اختلاف معنیداری با هم نداشتند. در مدت 14 روز نگهداری، مقدار رطوبت خروجی هر دو عضله کاهش، افت پخت در هر دو عضله تا روز هفتم نگهداری افزایش و سپس کاهش و افت خونابه افزایش یافت (0/05>P). نیروی برشی وارنر-براتزلر (WBSF) در BF بیشتر از LT و شاخص تخریب میوفیبریل (MFI) LT بیشتر از BF بود (0/05>P). WBSF و MFI هر دو عضله در مدت 14 روز نگهداری به ترتیب کاهش و افزایش یافتند (0/05>P). طول سارکومر LT بیشتر از BF بود (0/05>P) و بیشترین کاهش طول در 24 ساعت اول اتفاق افتاد.
